در این مقاله می‌خواهیم همه‌ی چیزهایی که لازم است درباره‌ی تلویزیون‌ها بدانیم بررسی کنیم.

تاریخچه

واژه تلویزیون شامل دو قسمت tele (دور) از زبان یونانی و vision (دید) از زبان لاتین گرفته شده‌است.

تلویزیون‌ها قبل از اینکه شکل و شمایل الکترونیکی امروزی را پیدا کنند به صورت مکانیکی پا به عرصه‌ی وجود گذاشتند.

تلویزیون‌های مکانیکی در اوایل قرن بیستم عرضه‌شدند.

دانشمندان زیادی در پیشرفت تلویزیون‌های ابتدایی نقش داشتند، تا اینکه سرانجام جان لوگی برد که دانشمند اسکاتلندی برای نخستین بار توانست تلویزیونی ضد نور را در سال ۱۹۲۵ در لندن منتقل کند، یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۲۶ جان لوگی برد توانست تصاویر سیاه و سفید متحرک را در لندن منتقل کند. همچنین او در سال ۱۹۲۸ تلویزیون رنگی ماکنیکی را عرضه کرد. به همین خاطر است او که به عنوان مخترع اصلی تلویزیون یاد می‌شود.

اولین سیستم تلویزیون الکترونیکی در سال ۱۹۳۵ توسط شرکت EMI تشریح شد.  در سال ۱۹۳۹ شانزده شرکت در آمریکا شروع به ساخت و طراحی برای ساخت تلویزیون‌های الکترونیکی کردند. در سال ۱۹۴۱ کمیته‌ی بین‌المللی سیستم‌های تلویزیونی NTSC یک مجموعه راهنما برای مخابره‌ی تلویزیون الکترونیکی ارائه داد.

در دهه‌ی ۱۹۵۰ تلویزیون‌ها پیشرفت چشمگیری داشتند. تلویزیون‌های سیاه و سفید در سال ۱۹۵۶ پدیدار شدند و همچنین هزینه‌ی این جعبه‌ی جادویی در این زمان کاهش پیدا کرد.

تلویزیون‌های رنگی سال ۱۹۵۳ از راه رسیدند و همچنین اولین برنامه‌ی رنگی تلویزیون در سال ۱۹۵۴ از شبکه‌ی NBC پخش شد. البته به دلیل هزینه‌های زیاد تولید، پخش گسترده‌ای از تلویزیون‌های رنگی صورت نگرفت تا اینکه در سال ۱۹۶۵ تولید و عرضه‌ی گسترده تلویزیون‌های رنگی در بازار شروع شد.

در این سال شبکه‌های مهم تلویزیونی طی یک توافق تصمیم گرفتند نیمی از برنامه‌هایشان را به صورت رنگی پخش کنند. سال ۱۹۶۶ اولین شبکه‌ی تمام رنگی شروع به فعالیت کرد و در سال ۱۹۷۲ تمامی شبکه‌های ‌آمریکایی برنامه‌های خود را به صورت رنگی پخش کردند.

در دهه ۱۹۸۰ میلادی ضبط کننده‌های نواری ویدیویی به طور گسترده به بازار آمدند که باعث شد ضیط و مشاهدهي برنامه‌های تلویزیونی در دسترس عموم قرار بگیرد. در همین دهه با پیشرفت فناوری‌های شبکه‌های کابلی و از راه رسیدن شبکه‌های ماهواره‌ای بیننده‌های شبکه‌های تلویزیونی در سطح بین‌المللی به شدت افزایش یافت. البته با بیشتر شدن شبکه‌های تلویزیونی در سطح جهان، بیننده‌های شبکه‌های تلویزیونی با ریزش شدیدی روبه‌رو شد.

در سال ۲۰۰۰ دیسک‌های DVD معرفی شدند و تنها چهار سال طول کشید تا استفاده از آن بین مردم رایج شود و فروش آن از نوارهای VHS پیشی گرفت. در سال ۲۰۰۴ تلویزیون‌های صفخه تخت و تلویزیون‌های HD معرفی شدند و تنها یک سال طول کشید تا جایگزین تلویزیون‌های قدیمی با صفحه ي محدب شوند.

اولین تلویزیون در ایران

در دهه 30 هجری شمسی بود که زمزمه های تأسیس ایستگاه تلویزیون در ایران شنیده شد. «حبیب الله ثابت پاسال» پیشنهاد تأسیس را داد و در سال 1337 مجلس شورای ملی اجازه ایجاد فرستنده تلویزیونی تحت پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن در تهران را  صادر کرد.

بر اساس گزارش همشهری آنلاین اولین برنامه تلویزیونی در ساعت 5 بعد از ظهر جمعه یازدهم مهر ماه سال 1337 پخش شد. این فرستنده «تلویزیون ایران» نام داشت و در شروع کار هر ورز ساعت 6 بعد از ظهر تا 10 شب به پخش برنامه می پرداخت. تلویزیون ایران به صورت خصوصی اداره می شد و درآمدهای خود را از آگهی‌های تجاری و تبلیغاتی کسب می کرد. گفته شده که تنها یک سال پس از تأسیس، تعداد گیرنده ها به بیش از 30 هزار عدد رسید. بر اساس گزارش باشگاه خبرنگاران جوان در دهمین سال فعالیت تلویزیون در ایران تنها 7.8 درصد از جمعیت کشور تحت پوشش تلویزیونی قرار داشتند و این میزان معادل با 22 درصد جامعه شهری کشور بود.

در سال 1340 فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی در اهواز نصب شد. به مرور حکومت وقت در تأسیس یک شبکه تلویزیونی جدی تر شد و در سال 1343 قرار بر این شد که یک گروه فرانسوی بررسی و طراحی یک مرکز تلویزیونی را بررسی کند. در نهایت پخش برنامه های «تلویزیون ملی ایران» به صورت آزمایشی در سال 1345 آغاز شد. در 17 مرداد 1347 اولین مرکز تلویزیون ملی در شهرستان در ارومیه افتتاح شد و مدتی پس از آن مرکز بندرعباس آغاز به کار کرد. پس از انقلاب، نام تلویزیون ملی ایران به «سیمای جمهوری اسلامی ایران» تغییر کرد و در قالب دو شبکه کار خود را ادامه داد.

می توان گفت در زمانی که در اواخر دهه 30 شمسی (اواخر دهه 1950 میلادی) تلویزیون به ایران راه یافت در بیشتر کشورهای آسیایی هنوز خبری از تلویزیون نبود. این دوران کمی بعد از دوران طلایی تلویزیون در سال های 1953 تا 1955 بود؛ دورانی که در ایالات متحده برنامه های تلویزیونی به مرور در حال فاصله گرفتن از فرمت رادیویی بودند.

اجزای یک سیستم تلویزیون

اجزای یک سیستم تلویزیون ساده شامل:

• یک منبع تصویر
• یک منبع صدا
• یک فرستنده که سیگنال تلویزیونی را با اطلاعات تصویر و صدا برای ارسال مدوله می‌کند.
• یک آنتن گیرنده که سیگنال‌های تصویر و صدا را دوباره از پخش تلویزیونی بازیابی می‌کند.
• یک نمایشگر که سیگنال‌های الکتریکی را نور مرئی تبدیل می‌کند.
• یک وسیله صوتی که سیگنال‌های الکتریکی را به امواج صدا تبدیل و آن را همراه با تصویر پخش و هماهنگ می‌کند.

تکنولوژی نمایشگر

امروزه با پیشرفت تکنولوژی نمایشگرها انواع مختلفی از نمایشگرهای ویدیویی وجود دارد به عنوان مثال:

• CRT: این نوع نمایشگرهااین نوع نمایشگرها زیاد گران نیستند و تکنولوژی ویرایش شده برای آن‌ها وجود دارد که بهترین کیفیت تصویر را در حالت کلی فراهم می‌کند. از آنجایی که رزولیشن اصلی این نمایشگرها ثابت نیست، در بعضی از موارد آن‌ها قابلیت نمایش منابعی با رزولیشن‌های متفاوت را با کیفیت تصویر بالا دارند.
• پنل فلت LCD یا پلاسما: پیشرفت‌های جدید نمایشگر پنل فلت برای تلویزیون‌ها که از سیستم نمایشگر کریستال مایع ماتریکس فعال، نمایشگر LCD یا فناوری نمایشگر پلاسما را به ارمغان آورده‌است. پنل فلت LCDها و نمایشگر پلاسما به اندازه ۱ اینچ ضخامت دارند و می‌توانند مانند یک تابلو از دیوار آویزان شوند یا روی پایه قرار بگیرند. بعضی مدل‌ها را می‌توانند به عنوان نمایشگر رایانه به کار برد.
• پنل LCD: درواقع عضو اصلی نمایشگر یعنی لایه LCD (نمایشگر کریستال مایع) در هر دو به یک شکل و به عنوان پنل رنگی اصلی که شامل تمامی آرایش های پیکسلی و ساب پیکسل های اصلی RGB یا بعضاً Y و W هم تعبیه می شود و مربوط به همان لایه LCD است و در تمامی تلویزیون های LCD قدیم کاملاً یکسان است.
• پنل LED: تنها چیزی که باعث تفاوت بین LCD و LED میشود صفحه پشت لایه LCD است و وظیفه آن تغذیه و نور رسانی به آن لایه را بر عهده دارد که در LCD TV های قدیم یا درواقع LCD Backlight CCFLs یعنی لامپ های سرد فلوئورسنت کاتدی وظیفه تامین نور و تغذیه این لایه را بر عهده داشتن که جدیداً با یک جهش در LED TV ها بک لایت را بسیار نازک‌تر کردن و به‌جای آرایش فلوئورسنتی از LED یا دیود‌های ساطع کننده نوری استفاده کردن که هم دقت بک‌لایت به شدت بالا رفته در تغذیه، کیفیت و حجم نور رسانی، هم روند تولیدش سهل‌تر شد.
• QLED: تلویزیون‌های QLED درواقع LCDهایی هستند که برای افزایش کیفیت تصویر خود از تکنولوژی نقاط کوانتومی استفاده می‌کنند. سامسونگ ادعا می‌کند QLED از تمامی دیگر تکنولوژی‌های ساخت نمایشگر روشنایی بیشتری تولید می‌کند و عمق رنگ سیاه آن از تلویزیون‌های LCD متداول بیشتر است.
• OLED :OLED مخفف عبارت organic light-emitting diode و به معنی «دیود ارگانیک گسیل دهنده‌ی نور» است. از لحاظ فنی، نمایشگر‌های اولد از لایه‌ای از مواد ارگانیک که بین دو الکترود قرار گرفته است، تشکیل می‌شوند. اما آنچه یک مصرف کننده‌ی معمولی کافی است بداند، این است که در نمایشگرهای OLED بر خلاف LCD هر پیکسل خودش نور خود را تأمین می‌کند.
• AMOLED: روش کار AMOLED شباهت زیادی به OLED دارد. در یک نمایشگر AMOLED، دسته‌ای از لایه‌های کاتدی، ارگانیک و آندی روی یک لایه یا ماده‌ی دیگر که شامل مدارات نمایشگر است، قرار می‌گیرند. یک پیکسل بخشی از ماده‌ی ارگانیک پیوسته است که با طرحی نقطه نقطه، به بخش‌های ریزی تقسیم می‌گردد. هر یک از پیکسل‌ها را می‌توان به صورت جداگانه فعال کرد. در واقع مدار مربوطه، ولتاژی به کاتد و آند پیکسل می‌رساند و ماده‌ی ارگانیک بین دو الکترود، تحریک می‌شود و نوری از خود ساتع می‌کند.

برای اطلاعت بیشتر به مقاله‌ی تفاوت‌های کلی میان LCD, LED, OLED سر بزنید.

طول عمر نمایشگرهای مختلف

اگر شما روزانه بین ۵ تا ۸ ساعت از نمایشگر پلاسمای خود استفاده کنید عمری حدود ۳۴ تا ۵۰ سال خواهند داشت.

LEDها انواع مختلفی دارند اما به طور کلی به‌راحتی طول عمری ۸ تا ۱۵ سال خواهند داشت.

OLEDهای نسل RGB طول عمر کمی داشتند اما با پیشرفته شدن تکنولوژی و پدیدار شدن OLEDهای WRGB عمر این نوع نمایشگرها نیز افزایش پیدا کرده و به چیزی حدود ۴ تا ۸ سال ارتقا پیدا کرده‌است.

برای اینکه طول عمر تلویزیون و نمایشگر خود را زیاد کنید به مقاله‌ی راهکارهایی برای افزایش طول عمر تلویزیون نگاهی بی‌اندازید.

بررسی کوتاه شرکت‌های معروف در صنعت تلویزیون

1. سامسونگ: این شرکت در سال ۱۹۳۸ توسط لی بیونگ‌چول در کره جنوبی تأسیس شد. بعد از فعالیت در حوزه‌های مختلف در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ وارد عرصه‌ی تجارت الکترونیک شد. سامسونگ فروش اولین تلویزیون سیاه و سفید خود را در سال ۱۹۷۰ آغاز کرد. در دهه‌ی ۱۹۸۰ فعالیت‌های سامسونگ در زمینه‌ی صنایع الکترونیک بیشتر شد و شروع به لوازم الکترونیک از جمله تلویزیون‌های رنگی کرد. در سال های بعد این شرکت تولید لوازم خانگی، لپ‌تاپ تلفن‌همراه و…. را شروع کرد.
2. ال جی: این شرکت در سال ۱۹۵۸ با نام گلداستار در کره جنوبی تأسیس شد. ال جی که از همان ابتدای شروع به کار در زمینه الکترونیک فعالیت داشت بعد از تولید رادیو‍، تلفن و یخچال، اولین تلویزیون سیاه و سفید خود و کره جنوبی را ساخت.همینطور این شرکت پدر ژانویه سال ۲۰۱۳ اولین تلویزیون تجاری OLED را روانه بازار کرد. این شرکت هم مانند شرکت‌های دیگر بعد از پیشرفته شدن محصولات دیگری مانند لوازم‌خانگی، تلفن‌همراه و… را به محصولات خود اضافه کرد.
3. سونی: این شرکت در سال ۱۹۴۶ توسط دو مهندس ژاپنی با نام های ماسارو ایبوکا و آکیو موریتا البته به اسم توکیو تسوشین کوگیو  در ژاپن تأسیس شد. از سال ۱۹۵۷ آن دو مهندس ژاپنی تصمیم گرفتند اسمی جدید برای شرکت خود بودند و از ترکیب دو کلمه ی sonny به معنای پسر و sound به معنای صدا به نام sony رسیدند. اولین تلویزیون سونی در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد و در سال ۲۰۰۷ اولین تلویزیون OLED را ساخت. این شرکت نیز مانند شرکت های هم‌ رده‌ی خود به تولید لوازم خانگی، تلفن‌همراه، دوربین عکاسی و فیلمبرداری و دیگر محصولات می‌پردازد
4. پاناسونیک: شرکت پاناسونیک در سال ۱۹۱۸ توسط کونوسوکه ماتسوشیتا و البته با نام ماتسوشیتا در ژاپن تأسیس گردید. این شرکت که مانند الجی از همان ابتدای کار در صنعت الکترونیک فعالیت داشت در سال ۱۹۶۱ اولین تلویزیون خود با برند پاناسونیک را در بازار آمریکا عرضه نمود. و در سال ۲۰۱۲ به عنوان چهارمین تولیدکننده‌ی تلویزیون در جهان شناخته شد.
5. ایکس‌ویژن: این شرکت ایرانی که زیرمجموعه‌ی صنایع مادیران است در سال ۲۰۰۶ فعالیت خود را در زمینه لوازم الکترونیکی مصرفی آغاز کرده است.
6. هیتاچی: این شرکت در سال ۱۹۱۰ توسط نامیهی اودیرا در ژاپن تأسیس شد. اودیرا در سال‌های نخست موتورهای الکتریکی تولید می‌کرد که تنها خریدار آن صاحب‌کار او بود. بعد ها شرکت‌های دیگر که عملکرد خوب این موتورها را دیدند به خرید این موتورها روی آوردند. شرکت هیتاچی دهه به دهه پیشرفت کرد و هم‌اکنون در حوزه‌های تجهیزات و لوازم الکترونیک، سخت افزارهای رایانه ای، تجهیزات نیروگاهی، فناوری هوافضا و … فعالیت می کند.
7. فیلیپس: این شرکت در سال ۱۸۹۱ توسط جرارد فیلیپس و با هدف تولید انبوه لامپ‌های الکتریکی در هلند تأسیس شد. شرکت فیلیپس بعد از تولید لامپ خلأ و رادیو، در سال ۱۹۳۱ وارد عرصه‌ی تولید تلویزیون شد. بعدها این شرکت تولید ماشین ریش‌تراش، نوار کاست، سیستم ویدیو خانگی و… را نیز به محصولات خود اضافه کرد.
8. شیائومی: این شرکت نوپا که فعالیت خود را در سال ۲۰۱۰ به عنوان استارت‌آپی کوچک و با هدف فروش ‌تلفن‌همراه ارزان قیمت در اینترنت آغاز کرد امروزه به یکی از بزرگترین شرکت‌ها در زمینه تکنولوژی تبدیل شده و سهم بزرگی در بازار چین و حتی بین‌‌الملل تبدیل شده‌است. شرکت شیائومی امروزه تلفن‌همراه، تلویزیون، اسپیکر، ساعت هوشمند و … تولید می‌کند؛ همچنین این شرکت در مراسمی به مناسبت تولد ده‌سالگی برند خود برگزار کرد که یکی از محصولاتی که در آن معرفی شد تلویزیون هوشمند شفافی بود که اولین تلویزیون هوشمند شفاف دنیا است که به تولید انبوه می‌رسد.
9. دوو: این شرکت در سال ۱۹۶۷ توسط کیم وو چونگ در شهر سئول کره جنوبی تأسیس شد.نام این این شرکت از دو بخش dea (در زبان کره ای به معنای عالی) و (woo) که از نام بنیان‌گذار این شرکت گرفته شده‌است تشکیل شده. این شرکت هم‌اکنون در زمینه لوازم‌های خانگی فعالیت دارد.
10. اسنوا: این شرکت که در سال ۲۰۰۵ تأسیس شد دیگر شرکت ایرانی است که در زمینه لوازم‌خانگی از جمله تلویزیون فعالیت دارد.

تعمیرات تلویزیون ال جی ، تعمیرات تلویزیون سامسونگ ، تعمیرات تلویزیون سونی و همچنین تعمیرات تلویزیون ایکس ویژن در محل و منزل شما توسط امداد ال‌سی‌دی انجام می شود.

آشنایی با اجزای تلویزیون

مین برد: یکی از مهم‌ترین قسمت‌های ساختاری و کنترلی دستگاه است. همچنین آیسی MCU که کار اصلی پردازش و کنترل دستگاه را به عهده دارد داخل این برد قرار دارد. این آیسی با آيسی های مختلف ارتباط مستقیم و یا غیر‌مستقیم دارد. مین برد وظیفه پردازش و ایجاد پالس صدا را نیز بر عهده دارد.

آیسی HDMI: جهت ارتباط دستگا‌ه‌های جانبی با تلویزیون استفاده می‌شود. همچنین با MCU ارتباط مستقیم دارد. این آیسی با ولتاژ ۵ ولت تغذیه می‌شود و درصورت خراب شدن صدا یا تصویر نخواهیم داشت. استفاده از کابل‌های متفرقه می‌تواند به مین دستگاه آسیب جدی برساند.

آیسی صدا (AUX): این آیسی با المان‌های جانبی به آیسی MCU به صورت مستقیم متصل است؛ با ولتاژ ۵ ولت تغذیه می‌شود؛ مبدل آنالوگ به دیجیتال است و در صورت خراب شدن هیچگونه صدایی در خروجی نخواهیم داشت.

آیسی FLASH: در این آیسی اطلاعت دستگاه و عملیات کنترلی قرار دارد و کلیه‌ی اطلاعت برنامه‌ نویسی شده در این بخش بارگزاری می‌شود. اگر بخواهیم اطلاعات دستگاه را کنترل و یا ویرایش کنیم باید به کمک این آیسی و توسط نرم‌افزارهای مربوطه این کار را انجام دهیم. این آیسی با ولتاژ ۳.۳ ولت تغذیه می‌شود.

آیسی رم (RAM): یکی از مهم‌ترین قطعات داخلی روی این بخش قرار دارد زیرا فضایی که برای پردازش کنترلرهای منطقی در نظر گرفته می‌شود روی این آیسی قرار دارد و در صورت نبودن یا کوچک بودن این فضا در تصویر شبکه‌ی تصویری دچار اختلال می‌شود. تغذیه این آیسی با ولتاژهای ۱.۳ولت، ۱.۸ولت، ۲.۵ولت و ۳.۳ ولت کنترل می‌شود و درصورت نبودن ولتاژ و تغذیه نشدن مین دستگاه از کار خواهد افتاد.

آیسی ویدیو: این آيسی که با MCU ارتباط مستقیم دارد نیازمند ولتاژ ۵ولت برای تغذیه است و درصورت عدم تغذیه و یا قطعی در پایه‌ها ابتدا آیسی را  RESOLT می‌کنیم و درصورت نبودن تصویر در خروجی باید آیسی را تعویض کنیم.

آیسی AV: این آیسی نیز با MCU ارتباط مستقیم دارد. در خروجی مین دستگاه پورت‌های مختلف AV با رنگ‌های متفاوتی نظیر زرد، سفید و قمرز وجود دارد که رنگ زرد مربوط به تصویر و رنگ سفید و قرمز مربوط به صدا می‌باشند.

آیسی آمپلی فایر: این آیسی هم با MCU ارتباط مستقیم دارد. وظیفه‌ی این آیسی تقویت صدا است و تغذیه ی آن با ولتاژ ۵ولت می‌باشد. این بخش با بلندگوهای تلویزیون ارتباط مستقیم دارد. همچنین این آیسی مبدل دیجیتال به آنالوگ است.

برد پاور: مسئول تغذیه ی اجزای تلویزیون و ولتاژ رسانی است.

پنل: پنل اصلی ترین و البته گران ترین بخش تلویزیون است.

پنل شامل یک برد خطی به نام برد آدرس، ۷ لایه صفحه جلوی پنل و قسمت LED بک لایت تلویزیون و قاب فلزی پنل (شاسی تلویزیون) است. در برخی تلویزیون‌ها برد ها برای کارایی بهتر بیشتر تفکیک شده اند که موجب افزایش تعداد بردها در این تلویزیونها می گردد.

ایرادات مطرح در LCD و LED ها:

1. دستگاه در حالت استندبای مانده و فقط چراغ استدبای دستگاه در حالت ثابت و یا به صورت چشمک زن عمل میکند ولی دستگاه تلویزیون فاقد صدا و تصویر میباشد.
2. در این عیب دستگاه فقط تصویر داشته و فاقد هرگونه صوت میباشد.
3. دستگاه صدا دارد ولی هیچ نور یا تصویری ندارد.
4. دستگاه صدا و تصویر دارد ولی پس از کار کردن در زمان معینی خاموش میشود.
5. تصویر در دستگاه دچار مشکل شده از قبیل سیاه شدن تصویر ، کندی در از بین رفتن تصویر قبلی ، سفید شدن بیش از حد تصویر ، پر رنگ شدن تصاویر ، عدم شفافیت تصویر ، نمایان شدن نوار و یا خطوط اضافه و غیره.

تعمیر تلویزیون، تعمیر تلویزیون سامسونگ، تعمیر تلویزیون الجی، تعمیر تلویزیون سونی، تعمیر تلویزیون ایکس ویژن، تعمیر LED، تعمیر LCD، تعمیر تلویزیون در منزل، تعمیر تلویزیون در تهران، تعمیر تلویزیون در منزل تهران توسط تکنسین های امداد ال سی دی

از پلاسما تا OLED:

پلاسما: در ادامه‌ی سیر تکامل تلویزیون ها ، تلاش طراحان و سازندگان انواع تلویزیون، به پنل تصویری پلاسما (PDP) رسید. پنل تصویری پلاسما امکان ساختن تلویزیون‌های بزرگتر را ممکن کرد. تلویزیون های PDP یا همان تلویزیون های پلاسما، اجازه تنظیم نور با استفاده از تخلیه الکترونیکی را به پیکسل‌های RGB دادند. تلویزیون های PDP با این فناوری جدید می‌توانستند صفحه نمایش تخت و بزرگتری داشته باشند. با این حال، تلویزیون های پلاسما، یک دستگاه همه فن حریف نبودند و معایبی چون وجود نویز و مصرف بالای انرژی در انها، سبب آزار کاربران می‌شد.

LCD: پس از تلویزیون های پلاسما سیر تکامل تلویزیون ها ، به تلویزیون های ال‌سی‌دی رسید. در این تلویزیون ها همه چیز خوب بود جز آنکه تلویزیون های LCD به خوبی قادر به نمایش رنگ مشکی نبودند. تلویزیون‌های ال سی دی یا همانLiquid Crystal Display به واقع یک نمایشگر نوری است که ساخت آن بر پایه خصوصیات نوری کریستال مایع در ولتاژهای مختلف صورت گرفته است.

LED: تلویزیون های ال ای دی در واقع همان تلویزیون LCD است که بجای لامپ فلورسنت از سیستم نورافشانی LED استفاده می کند. البته این تلویزیون ها بطور 100 درصد LED نیستند و نباید این نام به آنها اطلاق شود. نمایشگرهای واقعی LED همچنان برای نمایشگرهای بزرگ در استادیوم ها و اهداف تجاری استفاده می شود.

OLED: سیر تکامل تلویزیون ها در ادامه منجر به تولید تلویزیون های OLED شد. یکی از بارزترین ویژگی‌های تلویزیون OLED ، نمایش رنگ سیاه، به بهترین شکل ممکن است. پنل‌های اولد، در مواجهه با رنگ سیاه، چراغ‌های تصویر را خاموش می‌کنند و بدین وسیله غلظت رنگ سیاه را دوچندان می‌کنند. این امر به این معناست که زمانی که بخشی از تصویر به رنگ سیاه درمی‌آید، چراغ‌ها خاموش می‌شوند و رنگ سیاه با عمق و غلظت بیشتری به نمایش در می‌آید.